auteur, tekstschrijver en redacteur – Velp/Arnhem
De offerteaanvragen voor manuscriptredactie die ik ontvang, lijken inhoudelijk sterk op elkaar: iemand heeft een boek geschreven en wil weten wat professionele redactie daarvan kost. Meestal geeft zo’n eerste mail al een redelijke indruk van de schrijfstijl van de afzender. Heel af en toe is die stijl op zijn minst nogal opmerkelijk te noemen.
Het mag ondertussen duidelijk zijn dat ik houd van taal. Maar er is een woord dat ik echt verafschuw. Voordat ik begon als tekstschrijver en redacteur had ik er nog nooit van gehoord, maar sinds ik me professioneel met taal bezighoud, kom ik het regelmatig tegen. Het is een woord dat gebruikt wordt voor iemand die, al dan niet op irritante wijze, taalfouten van anderen bekritiseert en ongevraagd corrigeert. Ik vraag me af wie dat woord bedacht heeft. Het moet iemand zijn geweest die niet beschikte over enige vorm van historisch besef. Of misschien had hij of zij wel een onvoorstelbaar intense afkeer van mensen die zijn/haar taalfouten verbeterden. Hoe dan ook: ik pleit ervoor het betreffende woord (dat ik eerlijk gezegd niet uit mijn toetsenbord geperst krijg) af te schaffen.
Wat gebeurt er als je een boek leest? In je hoofd, bedoel ik. Bij mij werkt het als volgt. Lees ik dat de hoofdpersoon boodschappen in de supermarkt doet, dan loop ik in gedachten mee door mijn lokale AH. Staat er: ‘Hij ging aan boord van het luxe zeiljacht,’ dan stap ik ook op een boot. In gedachten, althans. Ik beleef, ruik, hoor en zie wat een personage beleeft, ruikt, hoort en ziet. Ik lees en denk in plaatjes. En ik heb altijd gedacht dat bijna iedereen dat deed.
Carine J.A. Maes vroeg mij in het voorjaar van 2017 haar manuscript te redigeren. Het betoverde me. Nadat ik de geredigeerde versie van ‘Raaf’ aan haar geretourneerd had, schreef ik op deze website:
“Nu kan ik alleen maar (samen met haar) duimen dat er een uitgever is die net zo van ‘Raaf’ weet te genieten als ik en besluit het uit te gaan geven.”
Jaren geleden vroeg mijn dochter mij wat ik van haar presentatie vond. Ik vond het een goed verhaal en antwoordde enthousiast: ‘Prima!’ Haar reactie? ‘Nou, lekker dan!’ Ik begreep aanvankelijk niet waarom ze zo teleurgesteld was.
Negen jaar geleden besloot ik de sprong te wagen en mijn eigen bedrijf te beginnen. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat die sprong weinig met een lang gekoesterde wens te maken had: ik had weinig keus.
Wat was ik eraan toe om mijn hoofd leeg te maken, boeken te lezen zonder ‘de rode pen’ in de aanslag te hoeven houden, nieuwe avonturen te beleven en inspiratie op te doen. Lees verder “Volkomen opgeladen en zeer geïnspireerd”
In eerste instantie verraste zijn verzoek me. In de loop der jaren heb ik zo veel manuscripten geredigeerd, het vertrouwen van zo veel auteurs gekregen, waarom zou ik dan nu een ‘auteursrechtverklaring’ afgeven?
Lees verder “Auteursrechtverklaring of een kwestie van vertrouwen?”
Onlangs zag ik een afbeelding van een boterham die uit een broodrooster sprong. Erboven de tekst:
‘Ik breng een toast uit op het bruidspaar!’
