auteur, tekstschrijver en redacteur – Velp/Arnhem
Over stilzitten, eindeloos wachten, goed te keuren kinderen, matige saus en halfvolle pakken.
Vandaag viel het blad van Genootschap Onze Taal weer op de mat. Opeens besefte ik dat ik de leukste taalmissers uit de rubriek Ruggespraak al lang niet meer gedeeld heb op mijn website. Tijd om dat te veranderen: ik heb de leukste uit de eerste drie edities van dit jaar verzameld en die vind je hieronder. Ik wens je veel plezier ermee en alvast een fijn pinksterweekend.
Of toch wel?
Lees verder “Ruggespraak Onze Taal – nrs. 1, 2 en 3 2024”De (veelal debuterende) auteurs weten de weg naar mijn mailbox te vinden. Nu ik mijn werkzaamheden voor TekstFontein combineer met een baan in loondienst, kan ik lang niet elke redactie-aanvraag honoreren. Toch word ik soms zo gegrepen door de eerste bladzijden van een manuscript, dat ik niet kán weigeren. Zo ging het een maand geleden ook met een boek-in-wording van een Vlaamse schrijfster.
Zeven jaar geleden wandelde ik voor eigen! Arnhem door Stadsblokken/Meinerswijk.
tekst Christien Romp | foto’s Ronny Rozenberg
In ‘de wandeling’ gaan we op pad met bekende Arnhemmers. Omdat het al wandelend vaak prettiger praat, ontstaan unieke interviews die de lezer meenemen langs bijzondere en gewone plekken in Arnhem, waarmee de geïnterviewden een speciale band hebben. Voor deze wandeling gingen we eropuit met landschapsarchitect Harro de Jong en gebiedsontwikkelaar Gert Zwartscholten.
Vanaf de herfst van 2011 nam ik in eigen! Arnhem onder meer ‘de wandeling’ voor mijn rekening. Samen met fotograaf Ronny Rozenberg ging ik op pad met een min of meer bekende Arnhemmer. Hij/zij nam ons mee naar plekken – in of dicht bij de stad – die voor hem/haar een bijzondere betekenis hadden. Al wandelend ontstonden verhalen die niet alleen iets vertelden over de stad, maar ook over de geïnterviewde.
In de herfst van 2021 overleed Pascal Gödden, de bevlogen en sympathieke eigenaar van het blad. Ik koester de mooie herinneringen aan de samenwerking en de fijne gesprekken met hem en ben Pascal nog steeds dankbaar voor het vertrouwen dat hij in mijn kunnen had. Als eerbetoon aan hem herpubliceer ik de komende tijd een paar van de mooiste ‘wandelingen’ die ik dankzij Pascal mocht maken.
Over stilzitten, eindeloos wachten, goed te keuren kinderen, matige saus en halfvolle pakken.
Om te beginnen wens ik jou alle goeds voor het nieuwe jaar. Voor mij is het jaar anders (en mooier) begonnen dan ik verwacht had en gewend was. Op persoonlijk vlak staat 2023 daarom in het teken van verandering. Of dat consequenties op zakelijk gebied zal hebben, valt nog te bezien. Maar er is een traditie waaraan ik niets ga veranderen: ik blijf hier de leukste taalmissers delen uit de rubriek Ruggespraak van het blad van Genootschap Onze Taal.
Of toch wel?
Het is bijna Kerst en ik kijk (heel even) terug op een veelbewogen jaar waarin ik niet de aandacht aan TekstFontein kon besteden die ik had gewild. Ondanks dat heb ik weer fijne bekende en nieuwe opdrachtgevers mogen ontmoeten en veel mogen schrijven en redigeren.
Jou wens ik aangename feestdagen en alvast alle goeds voor het nieuwe jaar. Ik hoop je dan weer te treffen, hetzij hier, hetzij persoonlijk.
Een warme kerstgroet van mij, voor jou.
Christien
De zoekterm ‘schrijfretraite’ levert tientallen hits op. Blijkbaar is het aanbod groot aan weekenden of weken waarin je op een doorgaans prachtige locatie in binnen- en buitenland onder begeleiding van een schrijfcoach en in gezelschap van andere schrijvers werkt aan je manuscript.
Vertel mij wat: een boek schrijven in de weinige vrije uren die een dag telt, is een behoorlijke opgave. Huisgenoten of -dieren hebben aandacht nodig, iemand komt een pakje bezorgen, je moet nog een klusje doen of een maaltijd voorbereiden. Voor je het weet is je concentratie weg, de ‘flow’ ver te zoeken en de zin om te schrijven verdwenen.
Op 15 maart 2022 bestaat TekstFontein 12,5 jaar. Dat vier ik met onderstaand overzicht, twee keer een flinke jubileumkorting én een welgemeend: ‘Dankjewel!’
Bah, dat boek heeft mijn leesplezier vergald!
Je zou kunnen zeggen dat ze een boekenwurm is, maar dat is wat te zacht uitgedrukt. Mijn moeder verslíndt boeken. Ik zei onlangs gekscherend: ‘Dat de bieb nog boeken heeft die je níét gelezen hebt!’ Niet veel later ontdekte ik dat de lokale bibliotheek inmiddels speciaal voor haar boeken uit een vestiging verderop haalt. De plaatselijke bieb heeft ze dus blijkbaar ‘uit’.
