auteur, tekstschrijver en redacteur – Velp/Arnhem
Over het eten van kinderen, niet zo rijke toppings, traag kloppende harten, genietend vrezen en gouden kansen.
En opeens is het december. Nog altijd is de coronacrisis niet voorbij; ook mij stemt dat soms somber. Mijn remedie? Zingen, pianospelen, tekenen, schrijven, lichtjes ophangen en … me verkneukelen om al het leuks in de rubriek Ruggespraak van Onze Taal. Geniet jij even mee?
Hapje kind, hapje kikker, hapje kind?
Bah, dat boek heeft mijn leesplezier vergald!
Je zou kunnen zeggen dat ze een boekenwurm is, maar dat is wat te zacht uitgedrukt. Mijn moeder verslíndt boeken. Ik zei onlangs gekscherend: ‘Dat de bieb nog boeken heeft die je níét gelezen hebt!’ Niet veel later ontdekte ik dat de lokale bibliotheek inmiddels speciaal voor haar boeken uit een vestiging verderop haalt. De plaatselijke bieb heeft ze dus blijkbaar ‘uit’.
Over brandschone winkelvloeren, het verzieken van ideeën, uitgeschakelde kinderen en sluiting gedurende de opening.
Herfst, herfst, wat heb je te koop? Duizend kilo bladeren op een hoop. Om de een of andere reden kwam dat kinderliedje bij me op toen ik een geschikte foto zocht ter omlijsting van de leukste bloopers uit de rubriek Ruggespraak van het maandblad van Genootschap Onze Taal. Ik wens je er veel plezier mee en een prachtige herfst.
Uitschakelen in plaats van achter het behang plakken.
Toen ik net begon als redacteur, vond ik kritiek leveren moeilijk. Dat had voor een deel met mijn eigen onzekerheid te maken, denk ik. Wie was ik om te bepalen of iets goed of fout was? Je kunt wel stellen dat ik toen een ‘zachte heelmeester’ was.
Twee jaar geleden schreef ik ter gelegenheid van het tienjarige bestaan van TekstFontein een overzicht van wat er in dat decennium gebeurd is. We zijn twee jaar verder; mijn bedrijf bestaat vandaag op de kop af exact 12 jaar.
Misschien is het niet zo vreemd dat ik tekstschrijver en redacteur geworden ben. Mijn favoriete vakken op school: opstellen schrijven en dictees maken.
Dat opstellen schrijven doe ik in zekere zin nog steeds. Maar dictees (met uitzondering van het Groot Dictee) staan al lang niet meer op het programma. Jaren geleden ontdekte ik de website BeterSpellen.nl. Ik schreef me in en sindsdien legt men me elke doordeweekse ochtend vier spellingkwesties voor (en op maandag nog tien extra). Steevast begin ik elke maandag tot en met vrijdag met een soort mini-dictee (zij het in een andere vorm dan vroeger op school).
De afgelopen jaren ben ik overspoeld door te redigeren manuscripten. Van zelf schrijven kwam het daardoor nauwelijks. Maar al die verhalen van anderen inspireerden me enorm en toen er even geen opdrachten binnen kwamen, zag ik mijn kans schoon.
Steeds vaker ontvang ik e-mails die beginnen met ‘Beste’, gevolgd door een komma. Waarom niet ‘Beste Christien’ of ‘Beste mevrouw Romp’? ‘Beste lezer’ voor mijn part, als je mij niet rechtstreeks aanschrijft, maar je bericht naar het algemene mailadres van kantoor stuurt. Beste komma. Ik vind het maar gek.
Op zoek naar nieuwe meubels tref ik op internet de volgende aanbeveling aan:
Mijn blik blijft hangen aan die T achter ‘wil’. Welke tekstschrijver heeft die op zijn geweten? Steeds vaker kom ik ‘hij wilt’ in e-mailberichten tegen. Maar van iemand die zich professioneel met tekst bezighoudt, mag je toch verwachten dat hij/zij wel weet dat die T daar niet hoort?
Lees “taaltip – dat wilt toch iedereen?” verder