auteur, tekstschrijver en redacteur – Velp/Arnhem
Over stilzitten, eindeloos wachten, goed te keuren kinderen, matige saus en halfvolle pakken.
Vandaag viel het blad van Genootschap Onze Taal weer op de mat. Opeens besefte ik dat ik de leukste taalmissers uit de rubriek Ruggespraak al lang niet meer gedeeld heb op mijn website. Tijd om dat te veranderen: ik heb de leukste uit de eerste drie edities van dit jaar verzameld en die vind je hieronder. Ik wens je veel plezier ermee en alvast een fijn pinksterweekend.
Of toch wel?
Lees verder “Ruggespraak Onze Taal – nrs. 1, 2 en 3 2024”De (veelal debuterende) auteurs weten de weg naar mijn mailbox te vinden. Nu ik mijn werkzaamheden voor TekstFontein combineer met een baan in loondienst, kan ik lang niet elke redactie-aanvraag honoreren. Toch word ik soms zo gegrepen door de eerste bladzijden van een manuscript, dat ik niet kán weigeren. Zo ging het een maand geleden ook met een boek-in-wording van een Vlaamse schrijfster.
Zeven jaar geleden wandelde ik voor eigen! Arnhem door Stadsblokken/Meinerswijk.
tekst Christien Romp | foto’s Ronny Rozenberg
In ‘de wandeling’ gaan we op pad met bekende Arnhemmers. Omdat het al wandelend vaak prettiger praat, ontstaan unieke interviews die de lezer meenemen langs bijzondere en gewone plekken in Arnhem, waarmee de geïnterviewden een speciale band hebben. Voor deze wandeling gingen we eropuit met landschapsarchitect Harro de Jong en gebiedsontwikkelaar Gert Zwartscholten.
Vanaf de herfst van 2011 nam ik in eigen! Arnhem onder meer ‘de wandeling’ voor mijn rekening. Samen met fotograaf Ronny Rozenberg ging ik op pad met een min of meer bekende Arnhemmer. Hij/zij nam ons mee naar plekken – in of dicht bij de stad – die voor hem/haar een bijzondere betekenis hadden. Al wandelend ontstonden verhalen die niet alleen iets vertelden over de stad, maar ook over de geïnterviewde.
In de herfst van 2021 overleed Pascal Gödden, de bevlogen en sympathieke eigenaar van het blad. Ik koester de mooie herinneringen aan de samenwerking en de fijne gesprekken met hem en ben Pascal nog steeds dankbaar voor het vertrouwen dat hij in mijn kunnen had. Als eerbetoon aan hem herpubliceer ik de komende tijd een paar van de mooiste ‘wandelingen’ die ik dankzij Pascal mocht maken.
Over stilzitten, eindeloos wachten, goed te keuren kinderen, matige saus en halfvolle pakken.
Om te beginnen wens ik jou alle goeds voor het nieuwe jaar. Voor mij is het jaar anders (en mooier) begonnen dan ik verwacht had en gewend was. Op persoonlijk vlak staat 2023 daarom in het teken van verandering. Of dat consequenties op zakelijk gebied zal hebben, valt nog te bezien. Maar er is een traditie waaraan ik niets ga veranderen: ik blijf hier de leukste taalmissers delen uit de rubriek Ruggespraak van het blad van Genootschap Onze Taal.
Of toch wel?
Op 15 maart 2022 bestaat TekstFontein 12,5 jaar. Dat vier ik met onderstaand overzicht, twee keer een flinke jubileumkorting én een welgemeend: ‘Dankjewel!’
Bah, dat boek heeft mijn leesplezier vergald!
Je zou kunnen zeggen dat ze een boekenwurm is, maar dat is wat te zacht uitgedrukt. Mijn moeder verslíndt boeken. Ik zei onlangs gekscherend: ‘Dat de bieb nog boeken heeft die je níét gelezen hebt!’ Niet veel later ontdekte ik dat de lokale bibliotheek inmiddels speciaal voor haar boeken uit een vestiging verderop haalt. De plaatselijke bieb heeft ze dus blijkbaar ‘uit’.
Toen ik net begon als redacteur, vond ik kritiek leveren moeilijk. Dat had voor een deel met mijn eigen onzekerheid te maken, denk ik. Wie was ik om te bepalen of iets goed of fout was? Je kunt wel stellen dat ik toen een ‘zachte heelmeester’ was.
Misschien is het niet zo vreemd dat ik tekstschrijver en redacteur geworden ben. Mijn favoriete vakken op school: opstellen schrijven en dictees maken.
Dat opstellen schrijven doe ik in zekere zin nog steeds. Maar dictees (met uitzondering van het Groot Dictee) staan al lang niet meer op het programma. Jaren geleden ontdekte ik de website BeterSpellen.nl. Ik schreef me in en sindsdien legt men me elke doordeweekse ochtend vier spellingkwesties voor (en op maandag nog tien extra). Steevast begin ik elke maandag tot en met vrijdag met een soort mini-dictee (zij het in een andere vorm dan vroeger op school).
Steeds vaker ontvang ik e-mails die beginnen met ‘Beste’, gevolgd door een komma. Waarom niet ‘Beste Christien’ of ‘Beste mevrouw Romp’? ‘Beste lezer’ voor mijn part, als je mij niet rechtstreeks aanschrijft, maar je bericht naar het algemene mailadres van kantoor stuurt. Beste komma. Ik vind het maar gek.
