auteur, tekstschrijver en redacteur – Velp/Arnhem
Over het nieuwe jaar, beha(ng), 200 zondagen en raadselachtige bezorgtijden.
Om te beginnen wens ik je een prachtig 2021. Zou het ons gaan brengen wat we nodig hebben, waar we op hopen, wat we er (misschien stiekem) van verwachten? Het jaar is voor mij begonnen met een mooie aanbeveling van een auteur, een enthousiaste cursist, een mooie nieuwe opdracht en een prachtige (en ijskoude) wandeling op het nabijgelegen landgoed Rhederoord.
Over mooie opdrachten en het gebrek aan avonturen en omhelzingen. En over het opwekken van wind, kleine grootouders, knoflook en een piek.
We zijn er bijna: aan het eind van 2020. Hoewel er ook veel moois gebeurde, zowel privé als zakelijk (meer prachtige opdrachten dan ooit, bijvoorbeeld) ben ik net zoals de meesten wel klaar met dit jaar. Ik verlang naar nieuwe avonturen, naar kunnen gaan waarheen ik wil zonder vrees (en zonder mondkapje), naar uit volle borst met anderen kunnen zingen. Maar het meest mis ik het onbezorgd bij elkaar kunnen zijn, de omhelzingen en de zoenen omdat je blij bent de ander te zien. Zou 2021 ons dat weer gaan brengen? Ik kan het alleen maar (hartstochtelijk) hopen.
Ik wens jou een jaar vol prachtige ontmoetingen, mooie avonturen en ontelbare omhelzingen.
Over biljarten, bekbedden, defecte kinderen, uitslag en de kloosterorde van de kapucijnapen.
Na een paar intens ingewikkelde en spannende weken (waarover binnenkort meer op christienromp.nl) was ik toe aan goed nieuws en weer kunnen lachen. Precies op tijd viel de novembereditie van Onze Taal op de mat. Zoals gebruikelijk heb ik een selectie gemaakt van de leukste taalmissers uit de rubriek ‘Ruggespraak’. En zoals altijd deel ik ze hier met jou. Veel plezier en een goed weekend gewenst.
Je mag het hopen. Wat is een biljartcafé zonder?
Over het bereiden van konijn, het schrappen van aardappelen, een bijzondere dag en bekvechtende kaakchirurgen.
In deze helaas nog steeds grimmige tijden kan ik (en wie niet?) wel wat humor gebruiken. Het eerste wat ik doe zodra de nieuwe editie van Onze Taal in handen heb, is de achterkant ‘verslinden’. En daarna maak ik een selectie van de leukste taalmissers uit de rubriek ‘Ruggespraak’. Om te delen met jou. Veel plezier ermee.
Ach, de aardappelen ook al geschrapt? Wat verkopen jullie dan nog wel?
Over exotische oma’s, schoon toiletpapier, een hostess die de weg kwijt is en een gesloten pub.
De septembereditie van ‘Onze Taal’ is er! En zoals gebruikelijk deel ik hier de leukste taalmissers uit de rubriek ‘Ruggespraak’ met jou.
Dat mag ik toch hopen!
Over ooievaars die jongeren uitbroeden, belasting op het eten van vliegen, afstappende voetgangers, een bijzondere lockdown en uitbuiters.
De zomereditie van ‘Onze Taal’ is er! De rubriek Ruggespraak staat zoals gebruikelijk vol blunders op taalgebied. En ook nu deel ik hier de leukste daarvan met jou. Veel plezier ermee, een mooi weekend en een prachtige zomer gewenst.
Zo houd je de mythe wel in stand.
Gisteren ontving ik de nieuwste editie van ‘Onze Taal’. De rubriek Ruggespraak staat zoals gebruikelijk weer vol met blunders op taalgebied. En zoals gebruikelijk deel ik hier de leukste daarvan met jou. Veel plezier ermee en een mooi weekend gewenst.
Dat is nog eens langetermijnplanning!
