Een kwestie van fatsoen

Er is iets wat me al een tijd behoorlijk irriteert. Ik heb lang getwijfeld of ik daar publiekelijk iets over moest opmerken, maar heb de knoop uiteindelijk doorgehakt.

“Ik heb mijn manuscript af en wil het graag laten nakijken. Wat zou me dat gaan kosten?”

Dergelijke berichtjes tref ik met grote regelmaat aan in mijn mailbox. En ik ben er blij mee, want vaak komen er mooie opdrachten uit voort. Natuurlijk gaat niet elke potentiële opdrachtgever met mij in zee. Nadat ik mijn uurtarief heb doorgegeven, gebeurt het soms dat iemand antwoordt dat hij maar een zeer beperkt budget heeft en om die reden geen gebruik kan maken van mijn diensten. Steeds vaker hoor ik niets meer, nadat ik geantwoord heb. Dat vind ik vervelend; hoeveel moeite kost het immers om even een: ‘Nee, dank je,’ te typen?

Toch is dat uitblijven van een reactie op mijn eerste e-mail niet wat me zo irriteert. Wanneer een schrijver dat wenst, maak ik een proefredactie van de eerste paar bladzijden van zijn manuscript. De auteur kan zo kennismaken met mijn manier van werken én ik ben in staat om een goede inschatting te maken van de totaal benodigde redactietijd. Met het maken van zo’n proefredactie en een daarop gebaseerde offerte ben ik toch gauw anderhalf uur bezig. Ik weet dat ik het risico loop dat de betreffende schrijver mijn offerte uiteindelijk niet zal accepteren, maar meestal haal ik de opdracht binnen.

Het gebeurt alleen steeds vaker dat ik een proefredactie plus offerte verstuur en nooit meer iets hoor. Zelfs op een berichtje met de vraag of hij/zij mijn mail ontvangen heeft blijft het dan stil. En daaraan erger ik me. Mateloos zelfs. Ik besteed tijd en energie aan andermans werk, maar verwacht dan wel op zijn minst een vriendelijk bedankje per mail voor terug. Dat is toch gewoon een kwestie van fatsoen?

14 gedachten aan “Een kwestie van fatsoen”

  1. Ja, dat is een zeker een kwestie van fatsoen. Ik herken het maar al te goed. ”Nee, dank je” is ook een antwoord.
    Toch overkomt het mij de laatste tijd steeds vaker dat mijn mails helemaal niet aankomen. Iets met verkeerd afgestelde spamfilters van de provider. Als een reactie te lang uitblijft, waag ik er tegenwoordig gewoon een telefoontje aan.

    1. Ik heb ook een tijdlang gedacht dat het daar misschien aan lag. Maar ik adviseer op mijn website en in mijn mails om mijn mailadres toe te voegen aan de lijst van vertrouwde afzenders. Bovendien: verdwijnt mail in een spambox dan zie je dat toch?

  2. Mensen controleren niet altijd hun spambox. Dat kan het zijn. Maar ik denk eerder dat men gewoon niet reageert. Zo is het nou eenmaal. Wat je kan doen is dan toch een prijs aan je offerte gaan geven. Dan weet je meteen of iemand serieus is. Of is dat niet slim. Afijn, vervelend allemaal.

    1. Bedankt voor het meedenken. Offertes blijven gratis, maar ik heb besloten wel voor proefredacties een (vooraf te betalen) vergoeding te gaan vragen. Ik verricht tenslotte werkzaamheden en die mogen best betaald worden.

  3. Christien hoe vervelend ook het hoort bij het verkoopproces. Als je al tijd in hebt gestopt gewoon blijven bellen. Dan kun je meer sturing aan het verkoopproces geven. Natuurlijk is het fatsoenlijker als de potentiële opdravhtgever feedback geeft, gebeurt dat niet blijven bellen. Verkoop is nee ombuigen naar ja

    Succes

  4. ‘De beller is sneller’ is tegenwoordig een – door mij – best vaak gelezen slogan. Ik denk ook dat dit opgaat in offerteland, Christien. Doorgaans bel ik sowieso voordat ik aan een offerte begin. Het persoonlijk contact, meedenken door het stellen van gerichte vragen en het geven van adviezen, geven wellicht net dat persoonlijke tintje dat doorslaggevend kan zijn in de keuze.

  5. Fatsoen en respect zijn dingen die ver zijn te zoeken tegenwoordig. Je doet je best om dan stank voor dank te krijgen. Maar ga door want ooit kan jij de lachende derde zijn. 😉

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.