Tweehonderdachtendertig euro vijftig voor een plaatje

Samen met de dossierkosten komt het dan nog neer op € 238,50.

Het staat er echt, hoe vaak ik ook met mijn ogen knipper. En of ik maar wil betalen. En snel. Voordat men mij voor het gerecht sleept.

Plaatjes

Omdat ik weet dat tekst zonder ‘plaatjes’ vaak niet wordt gelezen, plaats ik bij vrijwel elk blogbericht een afbeelding. Natuurlijk weet ik dat ik niet zomaar elke foto van internet mag plukken en op mijn eigen sites gebruiken. Daarom gebruik ik over het algemeen foto’s die ik zelf gemaakt heb of waarvoor ik betaald heb. Maar drie jaar geleden publiceerde ik op http://christienromp.nl een column over het goederenvervoer per spoor en omdat ik geen eigen bijpassende foto kon vinden, plukte ik een foto van een goederentrein van internet. Ik meen me te herinneren dat het een licentievrije foto was.

Inbreuk auteursrecht

Vorige week ontving ik een e-mail van Permission Machine, een bedrijf dat in opdracht van fotografen en persbureaus op internet speurt naar illegaal gebruikte afbeeldingen. Een medewerker liet me weten dat de goederentreinfoto eigendom is van het ANP. Hij sommeerde me € 238,50 te voldoen vanwege het onrechtmatige gebruik ervan. Ik schrok. En baalde van mijn stupide actie van jaren geleden. Ik ging op zoek naar mogelijkheden om onder deze niet malse ‘boete’ uit te komen, maar kwam al snel tot de conclusie dat ik me geen illusies hoefde te maken. Sommige anderen in een vergelijkbare positie lieten het op een proces aankomen en waren uiteindelijk een veelvoud van het oorspronkelijke bedrag kwijt. Met het auteursrecht valt (terecht) niet te spotten.

Lucratieve handel

Nee, ik ben echt niet de enige die betrapt wordt op het illegaal gebruiken van een foto. Deze Vlaamse blogger, bijvoorbeeld, moest nog veel dieper in de buidel tasten voor zijn ‘criminele activiteit’. Hij en ik zijn het met elkaar eens: we hebben een overtreding begaan. Dat neemt niet weg dat we de hoogte van de ‘boete’ nogal aan de exorbitante kant vinden. Daar komt nog iets bij. De goederentrein is al in 2003 voor het ANP op de foto gezet. Veertien jaar na dato krijg ik een vette claim aan mijn broek. Ik heb zo het gevoel dat het niet de fotograaf zelf zal zijn, die het grootste deel van dit bedrag in zijn zak kan steken.

Met de stofkam

Uiteindelijk heb ik twee dingen gedaan. Ik heb het bedrag – met pijn in mijn hart – overgemaakt naar Permission Machine. Daarnaast ben ik met de stofkam door mijn websites gegaan, op zoek naar afbeeldingen die niet van mij waren. Ik heb er een aantal gevonden, waarvan ik dacht zeker te weten dat ze vrij te gebruiken waren. Voor de zekerheid heb ik ze toch maar weggegooid, want foto’s kunnen dan als ‘licentievrij’ op internet gezet zijn, je weet nooit of degene die ze geüpload heeft ook de oorspronkelijke maker is. Voor je het weet gooit iemand straks weer een claim op mijn stoep: mij niet gezien!

Mijn (zeer dringende) advies

Wil je niet in de fuik van Permission Machine of aanverwante instanties terechtkomen, dan adviseer ik je om eens kritisch naar je eigen website(s) te kijken. Delete wat niet van jou is en illustreer jouw teksten uitsluitend met eigen foto’s/afbeeldingen. Dat het plaatje dan misschien niet op het ´praatje´ slaat (zoals mijn slakkenfoto bij dit artikel) is dan jammer. Je voorkomt er een hoop (financiële) ellende mee.

14 gedachten aan “Tweehonderdachtendertig euro vijftig voor een plaatje”

  1. Wat vervelend Christien en wat ben ik blij dat ik zoveel fotografeer dat ik meestal wel een bijpassende foto van mijzelf bij een verhaal, column of gedicht of haiku kan plaatsen. Die boete is echt te hoog en ik vraag me ook af of dat geld op de juiste plaats terecht komt. Ik geef mijn foto’s tot op heden nog geen watermerk en ik hoop dat er niemand mee aan de haal gaat en het zou leuk zijn als ik er een bedragje voor kon vangen als beloning, maar op deze manier? Nee, dat liever niet!

  2. Jee Chris, kl..te van de bok zoals wij Rotterdammers zeggen ! Ooit kreeg ik een ‘waarschuwing’ van mijn kisten fabrikant om een uitvaart kist met de afbeelding van de Rotterdamse ‘Zwaan’ van de website te halen want er kwam gedonder van. Hij had al problemen gehad. Netjes dat hij het even meldde.
    Nu ik jou verhaal weer lees reden temeer om weer eens kritisch de website te bekijken of er geen kennelijk onrechtmatige plaatjes op staan. ( denk van niet maar ja dat dacht jij ook 😉
    Zonde geld meid echt waar kan me voorstellen dat je gigantisch baalt hiervan!!

    1. Nou, en of ik baal. Ik kreeg via Facebook deze link toegestuurd: http://www.iusmentis.com/auteursrecht/nl/foto. Er wordt heel uitgebreid ingegaan op alles wat met het auteursrecht (een wet uit 1912!) te maken heeft. Tot mijn verbazing zag ik daar dat je zelfs geen zelfgemaakte foto van een kunstwerk op je website mag zetten. Dat verklaart dus ook dat de kist met de ‘Zwaan’ niet zou mogen. Persoonlijk vind ik dat een nogal bizarre regel. Goed dus dat je die foto verwijderd hebt, hoewel het jammer is dat je dus een deel van je assortiment niet kunt laten zien.

  3. Nieuwsgierig geworden toch even wezen kijken bij Permission Machine. Weer wat wijzer.

    In de loop der jaren ben ik ook nog wel lastig gevallen door instanties zoals de Buma/Stemra. Betalen voor muziek in je rouwcentrum ( welk rouwcentrum) of op kantoor. Buma Stemra is een bodemloze put je valt altijd wel ergens onder 😉
    Paar jaar terug kreeg ik een brief + acceptgiro voor Reprorecht. Dacht eerst dat het een geintje van een collega was 😉
    Maar nee. Ik viel wel in het goedkoopste tarief maar was toch nog iets van 80 euro destijds. Niet betaald . Ik kopieer namelijk niets, ja af en toe een uitvaartpolis van een klant als ik die voor hen instuur en dat is het dan wel. Moest wel hemel en aarde bewegen om een 0 euro factuur te krijgen . Wel gelukt. Als je geen protest aantekent moet je gewoon dokken.

  4. Als amateurfotograaf ben ik mijn foto’s ook wel eens tegengekomen op sites. Het is simpeler geregeld dan het bureau waar je geld naartoe overgemaakt hebt, lijkt te stellen. Als er geen naam van de fotograaf bij stond en dat ook niet direct te achterhalen was, dan is jou niets te verwijten en moet je eerst de vraag leugen of je zo vriendelijk wilt zijn de foto te verwijderen. Er kan alleen geclaimd worden na weigering of als aangetoond kan worden dat je doelbewust rechten geschonden hebt. Ik vermoed dus dat je te vroeg betaald hebt.

    1. Ik heb er redelijk diepgaand onderzoek naar gedaan, Barbara. Ervaringen van anderen leren dat ik geen poot had om op te staan. Ik wilde het niet op een rechtszaak aan laten komen en kreeg het advies om dan maar (rotte) eieren voor mijn geld te kiezen. Het zou inderdaad chic geweest zijn, als men de door jou omschreven handelwijze had gevolgd. Het gaat hier echter om een bedrijf dat mensen geld afhandig maakt en zich daarbij gesteund weet door de rechterlijke macht.

  5. NIet betalen. Is witte boordcriminaliteit die zich verbergen aan de regels van de wet.

    https://mijnadvocaten.be/ondernemingsrecht/brief-gekregen-permission-machine-protesteren/

    En, nee heb niets met bovenvermelde site te maken. Ben énn van de vele gedupeerden die een gepeperd factuur kreeg. Zoals de meeste betaald omdat ik geen zin had om het tot een rechtzaak te laten komen.

    Had ik toen de info gehad die ik nu gehad heb, had ik dat factuur niet betaald.

    Raad bij deze dus iedereen aan om niet te betalen. Ze verbergen zich achter de wet terwijl ze zelf de wet overtreden.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.