auteur, tekstschrijver en redacteur – Velp/Arnhem
advies, tips, missers, wetenswaardigheden en alles wat verder met tekst en taal te maken heeft
Aanhalingstekens (dubbele en enkele) zijn onmisbaar in dialogen, maar enkele aanhalingstekens kun je voor veel meer doeleinden gebruiken. Onze Taal heeft daar een handig overzicht van gemaakt, kijk maar.
Je kunt aanhalingstekens dus bijvoorbeeld gebruiken bij zelfbedachte woorden en bij woorden die naar zichzelf verwijzen, maar ook bij een spottend bedoeld woord. En in dat laatste geval gaat het nog weleens fout.
Een dialoog kan een verhaal levendiger en prettiger leesbaar maken, maar kan ook verwarrend werken als niet meteen duidelijk is wie wat zegt. Hoe voorkom je die onduidelijkheid? En hoe verwoordt je een gesprek zodanig dat het veel meer wordt dan een saaie een uitwisseling van korte vragen en antwoorden? In dit artikel geef ik je tips die je helpen betere dialogen te schrijven.
Lees verder “Tips voor goede dialogen”Wat gebeurt er als je een boek leest? In je hoofd, bedoel ik. Bij mij werkt het als volgt. Lees ik dat de hoofdpersoon boodschappen in de supermarkt doet, dan loop ik in gedachten mee door mijn lokale AH. Staat er: ‘Hij ging aan boord van het luxe zeiljacht,’ dan stap ik ook op een boot. In gedachten, althans. Ik beleef, ruik, hoor en zie wat een personage beleeft, ruikt, hoort en ziet. Ik lees en denk in plaatjes. En ik heb altijd gedacht dat bijna iedereen dat deed.
‘Wat vond je van mijn presentatie?’ vraagt ze. Ik antwoord enthousiast:
‘Nou, lekker dan,’ zegt ze sip. Ik begrijp niets van haar teleurstelling. Lees verder “De devaluatie van prima”
Onlangs zag ik een afbeelding van een boterham die uit een broodrooster sprong. Erboven de tekst:
‘Ik breng een toast uit op het bruidspaar!’
De (veelal debuterende) auteurs weten de weg naar mijn mailbox te vinden. Nu ik mijn werkzaamheden voor TekstFontein combineer met een baan in loondienst, kan ik lang niet elke redactie-aanvraag honoreren. Toch word ik soms zo gegrepen door de eerste bladzijden van een manuscript, dat ik niet kán weigeren. Zo ging het een maand geleden ook met een boek-in-wording van een Vlaamse schrijfster.
Het maakt niet uit of je een verhaal vertelt of iets ingewikkelds uit wilt leggen: een tekst moet blijven hangen. En bij voorkeur onmiddellijk; na één keer lezen dus.
In dit artikel zet ik wat tips op een rijtje die jouw tekst prettig(er) leesbaar maken, zodat ook jouw tekst … blijft hangen. Lees verder “Tekst die blijft hangen”
Zoals je ondertussen misschien weet, ben ik dol op geschreven taalblunders. Maar ook de gesproken versies ervan kunnen me enorm vermaken. Jaren geleden schreef ik daar een stukje over. Ik heb het stof eraf geblazen en publiceer het vandaag opnieuw. Omdat ik het te leuk vind om het in een stoffig TekstFonteinhoekje te laten liggen.
En hij vroeg me om mijn legitimatiebewijs!
Een kennis die me regelmatig op taalfouten wijst, liet me verontwaardigd weten dat een notaris hem om zijn legitimatiebewijs had gevraagd. ‘Dat is fout. Een paspoort, rijbewijs of identiteitskaart noem je een identiteitsbewijs!’ liet hij erop volgen. Op het notariskantoor waar ik werk, gebruik ik het woord legitimatiebewijs dagelijks. Zou ik dan altijd het verkeerde woord gebruikt hebben? Ik besloot onmiddellijk uit te zoeken hoe het precies zit.
Lees verder “taaltip 14 – legitimatiebewijs of identiteitsbewijs?”
Jans fiets staat in de hal.
Jans’ fiets staat buiten.
Hoe zit het nu precies met de bezits-s? In het Engels gebruik je altijd een apostrof, gevolgd door een s. In het Nederlands zijn de regels net even anders.
